Η θεωρητική βάση και ο διορθωτικός τρόπος ορθοδοντικής

Η ορθοδοντική θεραπεία χρησιμοποιεί κυρίως διάφορες ορθοδοντικές συσκευές για να προσαρμόσει το συντονισμό μεταξύ των οστών του προσώπου, των δοντιών και των γναθοπροσωπικών νεύρων και των μυών, δηλαδή μεταξύ άνω και κάτω γνάθων, μεταξύ των άνω και κάτω δοντιών και μεταξύ των δοντιών και των σιαγόνων. Η μη φυσιολογική σχέση μεταξύ των νεύρων και των μυών που τους συνδέουν, ο απώτερος στόχος της διόρθωσης είναι η επίτευξη της ισορροπίας, της σταθερότητας και της ομορφιάς του συστήματος από του στόματος και της γνάθου. Η διόρθωση της παραμόρφωσης της κακομεταχείρισης βασίζεται κυρίως στη χρήση συσκευών εντός ή εκτός της στοματικής κοιλότητας για να εφαρμόσει την κατάλληλη «βιολογική δύναμη» στα δόντια, το κυψελιδικό οστό και τη γραβάτα για να προκαλέσουν φυσιολογική κίνηση, διορθώνοντας έτσι την κακομεταχείριση) παραμόρφωση.

1. Η πλαστικότητα του γνάθου: το σαγόνι, ειδικά το κυψελιδικό οστό, είναι ένα από τα πιο ενεργά μέρη του ανθρώπινου σκελετού. Η ανασυγκρότηση της γνάθου περιλαμβάνει δύο διαδικασίες: πολλαπλασιασμό και απορρόφηση. Αυτό είναι ένα σημαντικό φυσιολογικό χαρακτηριστικό της γνάθου και τη βάση της ορθοδοντικής θεραπείας. Ως εκ τούτου, η αλλαγή της γνάθου κατά τη διάρκεια της διαδικασίας διόρθωσης είναι κυρίως η φυσιολογική διαδικασία της ισορροπίας μεταξύ οστεοκλάστης και οστεογένεσης.

2. Η αντίσταση συμπίεσης του τσιμέντου, κάτω από την ίδια κατάσταση ορθοδοντικής δύναμης, υπάρχει συχνά μόνο η απορρόφηση του κυψελιδικού οστού, αλλά δεν υπάρχει μόνο μια μικρή ποσότητα απορρόφησης τσιμέντου.

3. Η σταθερότητα του περιβάλλοντος εντός του περιοδοντικού συνδέσμου, μετά την ολοκλήρωση της ορθοδοντικής θεραπείας, το πλάτος του περιοδοντικού, η σύνδεση μεταξύ του περιοδοντικού συνδέσμου και του κυψελιδικού οστού και του τσιμέντου μπορεί να αποκατασταθεί στο φυσιολογικό.